(painting by Tom Higgins, UK – http://allpoetry.com/Tom_Higgins)
_________________________________________________________
DOGS WILL BE MISSING US
An empty armchair in the corner of a room,
under the lamp; a table next to it,
glasses, books, phone,
some newspapers and a box of chequers lying on.
In front of the armchair, a dog is sitting.
He does not want to go up
and settle down comfortably, as the dogs
usually do. He looks. Waits.
Probably he thinks,
that this is just a new “disappearance” game,
a behaviour, in fact,
which is unworthy of a serious man;
another joke, as it was in the park,
when he climbed a tree and threw chestnuts.
The dog frowns, tilts his head,
sniffs the smell with his moist nose,
slightly moving his tail. He lies down
on the carpet, rests his head on his front legs,
struggles with the weight of his eyelids, after a while
falls into sleep; he barks,
runs after his master, is a little puppy,
pulls the cloth, and then falls
to that terrible puddle near the old oak.
And, of course, he chases the cat.
After a few dog’s dreams,
the glasses, books and chequers
disappear from the table.
The altar slowly
gets lost in the darkness. Then comes the winter.
And the dog still sits in front of the armchair
and waits.
___________________________________________________________________________
BĘDĄ ZA NAMI TĘSKNIĆ PSY
Pusty fotel w rogu pokoju,
pod lampą, obok stolik,
na nim okulary, książki, telefon,
parę gazet i pudełko z warcabami.
Przed fotelem siedzi pies. Nie chce wejść
i usadowić się wygodnie, jak to psy
mają w zwyczaju. Patrzy. Czeka.
Myśli pewnie,
że to jakaś nowa zabawa w znikanie,
zachowanie w gruncie rzeczy
niegodne poważnego człowieka,
kolejny żart, jak wtedy w parku,
gdy wszedł na drzewo i rzucał kasztanami.
Pies marszczy czoło, przekrzywia głowę,
wilgotnym nosem wciąga zapach,
lekko porusza ogonem. Kładzie się
na dywanie, opiera łeb na przednich łapach,
walczy z ciężarem powiek, po chwili
zapada w sen; szczeka,
biegnie za panem, jest małym szczeniakiem,
szarpie się ze ścierką, a potem wpada
do tej okropnej kałuży koło starego dębu.
No i oczywiście goni kota.
Po kilku psich snach
ze stolika znikają okulary,
książki, warcaby. Ołtarz powoli
ginie w mroku. Później przychodzi zima.
A pies nadal zasiada przed fotelem
i czeka.
http://tomaszmareksobieraj.blogspot.it/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Sobieraj
immaginepoesia 